Cinayetler İşleniyor Satır Aralarımda.

Duyulan hisleri yok etmek için,
Yüzlerde kokmuş bedenin altından geçmek gerekliydi.
Binlerce kez kalpteki acıyı zevke dönüştürmek gerekliydi.
Ama olmadı.
Acı, acıdığı yerde kaldı sürekli.
Elime aldığım her kağıt, her kalem acı püskürdü.
Öfkeyle bakan gözlere, nefret tomurcukları serpti.

Zamana bırakıp hafifletmek için acıyı,
Trilyonlarca duyguyu öldürmek gerekliydi.
Ve trilyonlarca duygu ile bedene sığmayan ruhu terk etmek...
Ama yapamadım.
Kötü hayallerin idam sehpasında günlerce oturdum.
İp boynuma indikçe göz yaşları yerine
Acılar damlattım damla damla.

Yanmak için ateşten fazlası gerekliydi.
Sadece beden değil, ruhta yanmalıydı adeta.
Herkesin cennet dediği dünya, cehennem ateşi gibi olmalıydı.
Ne söndürecek bir su olmalıydı, ne uzatacak bir el.
Ama yanmadı.
Acı, yine acıdı, hep acıdı.
Deşilen yaralar gibi oyuklar bıraktı.
Büyüdükçe izler bıraktı.
Ama öldürmedi.