18 Mayıs 2011 Çarşamba

Seni de terkediyorum artık "zaman"

Günlerce kez ölebilme ihtimalimi düşünüp,
Çürük iplerle denedim kuyulara inmeyi.
Belki bir kopuş dedim,
Belki dibi karanlık bir kuyu dedim.
Ya bir su kuyusu olmalıydı bedenimin düştüğü yer,
Ya da dikdörtgen bir mezar.
Dünyada gördüğüm kurtçuğa benzeyen insanlar,
Belkide toğrağın altında olan canlıların yansımasıydı.
Işık seli gibi suratıma çarpan güneş,
Yanmanın en güzel betimlemesiydi sanki.
Delice yıllara meydan okumak,
Aptalca şeytanlara inanmanın verdiği bıkkınlık,
Yavaş yavaş kapatıyordu göz kapaklarımı.
Asla arkana bakma diyen o insanlar,
Niye arkamdan bakıyorlardı
4 omuzda taşınan dikdörtgen tahta parçası,
Bir kuğu gibi olan beyaz çarşaf,
Yeni gelin gibi bana gülümsüyordu.
Kim bilir ? Belki en mutlu ilk günümdü.
Belkide son durağımdı.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder